ساخت اسکلت فلزی جوشی

1. طراحی و برنامه ریزی:

قبل از شروع ساخت و ساز، طراحی دقیق قاب فلزی با استفاده از نرم افزار طراحی به کمک کامپیوتر (CAD) یا روش های سنتی پیش نویس ایجاد می شود.

طراحی ابعاد، مواد، تکنیک های جوشکاری و ملاحظات ساختاری را برای برآورده ساختن نیازهای پروژه مشخص می کند.

2. انتخاب مواد:

بر اساس عواملی مانند ظرفیت باربری، مقاومت در برابر خوردگی و هزینه، نوع و درجه آهن مناسب را انتخاب کنید.

مواد متداول مورد استفاده برای قاب های جوش داده شده عبارتند از فولاد (فولاد ملایم، فولاد ضد زنگ).

3. آماده سازی فلز:

اجزای فلزی مانند تیرها، لوله ها یا صفحات با استفاده از ابزارهایی مانند اره نواری، برش پلاسما یا برش لیزری بر اساس طرح بریده شده و شکل داده می شوند.

لبه ها ممکن است دارای پخ یا اریب برای تسهیل نفوذ جوش باشند.

4. تکنیک های جوشکاری:

برای اتصال اجزای فلزی در یک قاب می توان از چندین تکنیک جوشکاری استفاده کرد. انتخاب روش به عواملی مانند مواد، طراحی و الزامات پروژه بستگی دارد.

تکنیک های رایج جوشکاری برای ساخت قاب عبارتند از:

جوشکاری قوس الکتریکی (SMAW، GTAW، GMAW): این شامل ایجاد یک قوس الکتریکی بین الکترود و قطعه کار، ذوب شدن لبه‌های فلزی و اجازه دادن به آنها در هنگام سرد شدن است.

جوشکاری MIG (گاز بی اثر فلز): در جوشکاری MIG از یک الکترود سیم پیوسته و یک گاز محافظ برای محافظت از جوش در برابر آلودگی جوی استفاده می شود.

جوشکاری TIG (گاز خنثی تنگستن): در جوشکاری TIG از یک الکترود تنگستن غیر مصرفی و یک ماده پرکننده جداگانه استفاده می شود که آن را برای جوش های با کیفیت بالا مناسب می کند.

جوشکاری با قوس زیردریایی (SAW): این فرآیند از یک شار دانه ای برای محافظت از جوش استفاده می کند که آن را برای جوش های طولانی و مداوم ایده آل می کند.

جوشکاری نقطه ای مقاومتی: این تکنیک معمولاً برای جوشکاری ورق فلز در کاربردهای خودرو و هوافضا استفاده می شود.

5. آماده سازی اتصال جوش:

قبل از جوشکاری، لبه های اجزای فلزی با تمیز کردن، اریب کردن، یا پخ کردن آماده می شوند.

آماده سازی مناسب اتصالات، نفوذ و استحکام جوش خوب را تضمین می کند.

6. روش جوشکاری:

جوشکاران ماهر از روش جوشکاری انتخابی برای اتصال اجزای فلزی آماده شده با توجه به مشخصات طراحی استفاده می کنند.

جوشکارها از روش‌های جوشکاری خاصی پیروی می‌کنند، از جمله انتخاب پارامترهای جوش (امپراژ، ولتاژ، سرعت تغذیه سیم و غیره) برای دستیابی به جوش‌های ثابت و با کیفیت.

7. بازرسی و کنترل کیفیت:

پس از جوشکاری، قاب تحت بازرسی کامل از نظر عیوب مانند ترک، تخلخل و نفوذ ناقص قرار می گیرد.

روش‌های آزمایش غیر مخرب مانند اشعه ایکس، آزمایش اولتراسونیک یا آزمایش ذرات مغناطیسی ممکن است برای کاربردهای حیاتی استفاده شود.

8. رنگ پس از جوش:

بسته به مواد و الزامات، عملیات پس از جوش ممکن است اعمال شود. این می تواند شامل کاهش تنش، عملیات حرارتی، یا تکمیل سطح (رنگ آمیزی) برای بهبود مقاومت در برابر خوردگی باشد.

9. مونتاژ و ادغام:

هنگامی که اجزای قاب جوش داده می شوند، مونتاژ می شوند و در ساختار یا تجهیزات نهایی ادغام می شوند.

10. آزمایش و صدور گواهینامه:

در صورت نیاز، قاب جوش داده شده ممکن است تحت آزمایش بار یا سایر آزمایشات عملکرد قرار گیرد تا اطمینان حاصل شود که استانداردهای ایمنی و عملکرد را برآورده می کند.

در برخی از صنایع، فریم ها ممکن است نیاز به گواهی یا مطابقت با کدها و استانداردهای خاصی داشته باشند.