چرا سازه بتنی یک سازه منسوخ شده است؟

با گذشت زمان و پیشرفت مهندسی اسکلت بتنی جایگاه خود را به دلیل زمان بالای اجرا و نا ایمن بودن در شرایط زلزله و وزن زیاد سازه از دست داده و غیرقابل استفاده بودن سازه های اسکلت بتنی می تواند در اثر عوامل مختلفی رخ دهد.

مستهلک شدن:

با گذشت زمان،سازه های بتنی می توانند به دلیل فرآیندهای طبیعی،عوامل محیطی و فرسودگی روزانه خراب شوند. قرار گرفتن در معرض آب و هوا، نوسانات دما و آلاینده های محیطی می تواند یکپارچگی ساختاری بتن را تضعیف کند.

ترک خوردن:

بتن مستعد ترک خوردگی است که می تواند ناشی از عوامل متعددی مانند انقباض، تغییرات دما و نشست است. ترک ها، در صورت عدم رسیدگی، می توانند پایداری سازه ساختمان را به خطر بیندازند.

خوردگی آرماتورها:

در سازه‌های بتن مسلح، آرماتورهای فولادی درون بتن می‌توانند در معرض رطوبت، به ویژه در مناطقی که نمک‌های یخ‌گیر یا رطوبت بالا دارند، خورده شوند. خوردگی می تواند عناصر ساختاری را ضعیف کرده و منجر به پوسته پوسته شدن شود.

مقاومت کم در برابر آلاینده ها و پاک کننده ها:

قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی تهاجمی، مانند آلاینده های صنعتی یا عوامل تمیز کننده خشن،می تواند بتن را خراب کرده و ساختار آن را ضعیف کند.

فاکتورهای محیطی:

عوامل محیطی از جمله زلزله، سیل و طوفان می توانند آسیب های قابل توجهی به سازه های بتنی وارد کرده و آنها را غیرقابل استفاده کنند. طراحی و تقویت مناسب می تواند برخی از این خطرات را کاهش دهد.

• کار ضعیف:

خطاهای ساختمانی، از جمله تراکم ناکافی،اختلاط نامناسب بتن، می تواند منجر به عیوب ساختاری شود که بر طول عمر ساختمان تأثیر می گذارد.

• عدم نگهداری:

بی توجهی به نگهداری و بازرسی های منظم می تواند خراب شدن اسکلت بتنی را تسریع کند. بازرسی های معمول و تعمیرات به موقع برای حفظ یکپارچگی سازه بسیار مهم است.

• انعطاف ناپذیری:

سازه های بتنی نسبت به سایر روش های ساختمانی مانند اسکلت فلزی انعطاف کمتری دارند. آنها ممکن است ارتعاشات یا نشست زمین را به طور موثر کنترل نکنند، که می تواند منجر به ترک خوردگی و آسیب ساختاری شود.

پیچیدگی تعمیر:

تعمیر سازه های بتنی آسیب دیده می تواند پیچیده و پرهزینه باشد، به خصوص اگر آسیب گسترده باشد. تخریب و بازسازی گاهی اوقات ممکن است مقرون به صرفه تر باشد.

آزادی معماری محدود:

سازه های بتنی می توانند از نظر طراحی معماری انعطاف پذیری کمتری داشته باشند، به خصوص در مقایسه با فولاد. تغییر طرح یک سازه بتنی اغلب چالش برانگیز است.

اثرات زیست محیطی:

تولید بتن مستلزم مصرف قابل توجه انرژی و انتشار کربن است. تخریب و دفع سازه های بتنی نیز به مسائل زیست محیطی کمک می کند.

وزن بالا:

بتن یک ماده سنگین است که می تواند به پایه های اساسی و پشتیبانی سازه ای نیاز داشته باشد. این وزن اضافی می تواند منجر به هزینه های ساخت و ساز بالاتر شود.

زمان ساخت طولانی تر:

در مقایسه با سایر روش های ساخت و ساز، ساختمان با بتن به دلیل نیاز به زمان عمل آوری می تواند بیشتر طول بکشد. این می تواند زمان پروژه را افزایش دهد و هزینه ها را افزایش دهد.

مقاومت محدود در برابر فعالیت لرزه ای:

در مناطق مستعد زلزله، سازه های بتنی ممکن است سطح مقاومت لرزه ای سازه های فولادی را نداشته باشند. مقاوم سازی ساختمان های بتنی موجود برای مقاومت در برابر زلزله می تواند چالش برانگیز و پرهزینه باشد.
به طور خلاصه، سازه های اسکلت بتنی به دلیل عواملی مانند کهنگی، ترک خوردگی، خوردگی، شرایط محیطی و محدودیت های ذاتی مواد، می توانند غیر قابل استفاده شوند و با معایبی مواجه شوند.