تفاوت فولاد st37 و st52 در صنعت فولاد به علت استحکام، خواص مکانیکی و کاربردهای آنها اغلب مورد توجه قرار می‌گیرد. دو نمونه معروف از این دو نوع فولاد ورق st37 و st52 هستند.
فولاد St37:
استحکام کمتر:
فولاد st37 دارای استحکام کمتری نسبت به st52 است. این به معنای آن است که در فشارها و نیروهای زیاد، فولاد st37 به سرعت ممکن است خمش و تغییر شکل دهد.
کربن کمتر:
فولاد st37 دارای میزان کربن کمتری است، که به آن امکان جوشکاری آسان‌تری را می‌دهد. این فولاد بیشتر در کاربردهایی مورد استفاده قرار می‌گیرد که استحکام بالا و مقاومت در برابر فشار زیاد مورد نیاز نیست.
کاربردها:
فولاد st37 معمولاً در ساختمان‌سازی و تولید قطعاتی که نیاز به جوشکاری دارند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. مثلاً در تولید پروفیل‌های ساختمانی و ناودانی‌ها.
فولاد St52:
استحکام بالاتر:
فولاد st52 دارای استحکام بالاتری نسبت به st37 است. این به معنای آن است که در برابر نیروهای فشاری بزرگتر و خمش، فولاد st52 مقاوم‌تر عمل می‌کند و تغییر شکل کمتری دارد.
کربن بیشتر:
فولاد st52 دارای مقدار بیشتری کربن است که به آن استحکام بیشتری می‌دهد. این نوع فولاد برای کاربردهایی که استحکام بالا و مقاومت در برابر نیروهای زیاد مهم است، مناسب‌تر است.
کاربردها:
فولاد st52 در صنایع سنگین مانند تولید ریل‌ها، شاسی ماشین‌های سنگین، و جرثقیل‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نوع فولاد در کاربردهایی که استحکام بالا و مقاومت در برابر فشار و خمش مهم است، به کار می‌رود.
تفاوت‌ها:
تفاوت‌های میان این دو نوع فولاد به استفاده‌های مختلفی که در صنایع مختلف دارند، بستگی دارد. انتخاب میان این دو نوع فولاد باید بر اساس نیازهای ویژه هر پروژه و کاربرد خاص انجام شود.
فولادهای St37 و St52، دو نوع فولاد متداول در صنعت ساختمان و فلزکاری هستند. تفاوت‌های مهمی در خواص مکانیکی و شیمیایی این دو نوع فولاد وجود دارد که تأثیر مستقیمی بر کاربردها و عملکرد آنها دارد.
ترکیب شیمیایی:
St37: فولاد St37 به عنوان یک فولاد کربنی با مقدار کربن پایین شناخته می‌شود. این نوع فولاد معمولاً دارای کمتر از 0.25٪ کربن است.
St52: فولاد St52 یک فولاد کمی آلیاژی است که در ترکیب شیمیایی آن عناصری مانند منگنز، سیلیسیم، نیکل، و مس نیز وجود دارد. این آلیاژها به St52 خواص مکانیکی بهتری می‌دهند.
خواص مکانیکی:
St37: این نوع فولاد دارای استحکام کششی پایین‌تری نسبت به St52 است. به عبارت دیگر، فولاد St37 نسبت به فشار و کشش حساس‌تر است و برای بارهای سبک‌تر مناسب‌تر است.
St52: فولاد St52 دارای مقاومت بالاتری در برابر فشار و کشش است و به‌طور کلی مناسب‌تر برای بارهای سنگینتر و اعمال با فشار بالا است.
جوش‌پذیری:
St37: جوش‌پذیری فولاد St37 به خوبی است و در فرآیندهای جوشکاری به خوبی عمل می‌کند.
St52: جوش‌پذیری خوبی دارد و معمولاً در فرآیندهای جوشکاری ساختمانی و سازه‌های فلزی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
کاربردها:
St37: فولاد St37 معمولاً در ساخت سازه‌های سبک‌تر مورد استفاده قرار می‌گیرد، مانند پروفیل‌های ساختمانی، تسمه‌های فلزی و قطعات کم تحمل.
St52: فولاد St52 برای سازه‌های سنگین‌تری استفاده می‌شود، از جمله در تولید تجهیزات صنعتی، قطعات ماشین‌آلاتی، و ساخت قطعاتی که به مقاومت و استحکام بالا نیاز دارند.
به طور کلی، انتخاب بین St37 و St52 به میزان مقاومت و کاربرد مورد نیاز در پروژه شما بستگی دارد. همچنین در نظر گرفتن میزان هزینه و وزن نیز می‌تواند تصمیم‌گیری را تحت تأثیر قرار دهد.
فولادهای ساده کربنی از جمله مهمترین انواع فولادها در صنعت متراکم و مصارف گوناگون است. این نوع فولادها از ترکیب کربن و آهن به عنوان عناصر اصلی تشکیل شده و درصد کربن به عنوان مهمترین عنصر آلیاژی در آنها نقش اساسی دارد. کربن به میزان متغیر در این فولادها وجود دارد و می‌توان این انواع فولادها را به سه گروه اصلی تقسیم کرد:
فولاد کم کربن:
این نوع فولاد دارای حداکثر 0.25 درصد کربن هستند. فولادهای کم کربن به عنوان مثال در ساخت وسایل خانگی، لوازم آشپزخانه، و قطعات خودرو به کار می‌روند. آنها از خواص مغناطیسی بالا و قابلیت جوشکاری خوبی برخوردارند.
فولاد متوسط کربن:
این نوع فولادها دارای 0.25 تا 0.55 درصد کربن هستند و خواص مکانیکی متوسطی دارند. آنها به عنوان مثال در ساخت ابزارهای دستی و قطعات مهندسی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
فولاد پر کربن:
این نوع فولادها دارای بیش از 0.5 درصد کربن هستند و برای ساخت ابزارهای بسیار تیز و قطعاتی که نیاز به استحکام بالا دارند، مناسب هستند. این فولادها ممکن است نیاز به عملیات حرارتی مانند تمپر کردن داشته باشند.
مراحل اصلی تولید ورق‌های فولاد کم کربن شامل ذوب و فولادسازی، اکسیژن زدایی، نورد گرم تختال، اسیدشویی، نورد سرد ورق، آنیل، و نورد سبک می‌شوند. در هر مرحله از تولید، کنترل دقیقی بر روی شکل‌دهی و ترکیب شیمیایی محصول انجام می‌شود تا کیفیت نهایی محصول تضمین شود.
خواص مکانیکی مهمی که برای ورق‌های فولاد کم کربن اهمیت دارند شامل استحکام تسلیم، استحکام کششی، ازدیاد طول کل، ازدیاد طول یکنواخت، ازدیاد طول نقطه تسلیم، نسبت کرنش مومسان، ناهمسانگردی قائم، ناهمسانگردی صفحه‌ای، شاخص کار سختی و شاخص حساسیت به نرخ کرنش هستند.
تولید ورق‌های فولاد کم کربن یک صنعت بسیار حیاتی است و محصولات آن در انواع مختلفی از مصارف مورد استفاده قرار می‌گیرند. از ورق‌های کم کربن در ساخت وسایل خانگی گرفته تا قطعات پیچ و مهره‌ها و قطعات خودرو، این نوع فولادها بسیار گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند.